05 septiembre 2007

231: agostamiento

Le da uno un buen repaso a su bitácora y tiene la sensación de haberse dado un repaso él mismo, como si me hubiera dado un buen rapapolvo, como si me hubiera regañado. Me siento así.
Descubro en ese repaso muchas cosas nuevas que no había visto anteriormente, como si ni yo mismo me conociera y la fundamental es la que más me sorprende: he dado a conocer más cosas de mi de las que yo pensaba, me he desnudado más de lo que realmente hubiera querido, y prueba de ello son las numerosisimas etiquetas que he puesto con el nombre de fisiologus, son más de las que pude imaginar.
Descubro también la cantidad de errores que se cometen escribiendo como yo lo hago, casi improvisando palabras, casi sin pensar en lo que digo -por eso será que he hablado de mi más de lo que debía o quería- y que no he podido corregir ni corregiré. Algunos sí que los he cambiado, y he cambiado incluso algunas entradas, algún título, incluso alguna falta ortográfica -y yo dando lecciones- que me ha avergonzado pero que son normales en estos casos.
Descubro también lo divertidas que han sido algunas entradas que he escrito -perdón por esto- y me río con ellas quizás más que cuando las escribí. Con otras tengo que detenerme a descubrir de nuevo qué fue lo que las motivó: me cuesta encontrarlo con algunas de ellas pero al final sale y las puedo etiquetar. Se me ocurrió incluso hacer una clasificación con las que me parecían mejores, o destacar algunas que me gustaran por algo en especial, pero no sé si lo haré porque lleva tiempo repasar la bitácora entera, las 230 entradas.
Y sobre todo descubro que el neobestiario está agotado. Ya no encuentro bestias interesantes que descuartizar aquí, quizás porque ya han sido descuartizadas muchas, y en cada una de ellas varias subespecies y razas distintas. Son numerosas también las entradas sobre bestias y neobestias: alguna bestia se ha convertido en neobestia con el tiempo, y puede que evolucine alguna más. Pero se está agotando el neobestiario.
Aunque quedan momentos, aunque fisiologus, Él también sigue a mi lado, quedan bitácoras que leer y comentar... el neobestiario se agota pero no sé si muere... es posible que evolucione, que sufra una metamorfosis, que mute, que se convierta en una crónica fisiológica o simplemente una crónica...
...el neobestiario se agota, se consume poco a poco según mi sensación.

4 comentarios:

Fenecillo dijo...

no chapes esto hombre!
yo a veces tambien me retraso en escribir pero esta bien seguir en contacto.

RAIKO dijo...

Igual es el momento de que el Neobestiario descanse y empezar algo nuevo...

Anónimo dijo...

No lo abandones. Dale nuevos aires. Otros colores. Otras formas. El neobestiario no puede desaparecer. Ha sido mi mentor en todo esto. Hasta me presto para diseccionar, pero por favor, usa un buen bisturí del siete.

Un besazo indomable.

X dijo...

Deixe que o Neobestiario evolucione, gustanme as novidades e máis as sorpresas sempre e cando a sorpresa non implique desaparición por completo. É que unha xa se vai afacendo a vostede.

;-)

PD: Foron varios os post da campaña de lectura con protagonista masculino, aínda así dedicareille algún proximamente. E si, é difícil atopar protagonistas masculinos, se ve algún non esqueza enviarmo, admítense colaboracións na campaña.