24 agosto 2006

bestias que se pasean por mi bitácora de vez en cuando

El aburrimiento me trae, como casi siempre, a la bitácora, y para qué si no para publicar alguna entrada, pero tras las dos anteriores tan serias, duras, tristes y oscuras, prefiero un divertimento.
Hace unas semanas lei en otra -no recuerdo cuál- uno de esos divertimentos que tanto me gustan, pero me pareció peligroso por si pudiera ofender. Hoy el aburrimiento me invita a olvidar ese peligro. Y espero no caer en él: se trata de hablar de bestias que no conozco, trazar un perfil imaginario totalmente a partir de las primeras sensaciones que recuerdo de ellas. Insisto en lo imaginario del perfil porque nada más lejos de mi intención que ofender a las bestias dibujadas. Lo haré con brevedad para intentar no dar cabida a malos entendidos innecesarios.
Ni que decir tiene que son libres de devolverme el "golpe" si lo desean, y que además lo agradeceré: espero que nos resulte divertido a todos.
Empezaré por las damas:
X pertenece a una generación por encima de la mía, con más experiencia, y se halla en la búsqueda de nuevos caminos para rellenar su vida con cosas distintas. Tiene cubiertas sus parcelas económica con un trabajo en alguna institución pública -es funcionaria-, y familiar con un matrimonio recién terminado y un par de hijos que afortunadamente para ella acaban de pasar la pubertad.
Físicamente ha recuperado esplendor con los años y creo que guarda un jugoso secreto entre las piernas que de vez en cuando comparte y a menudo disfruta.
Por su parte, Tinúviel pertenece a una generación por debajo. Ha terminado su etapa adolescente hace algún tiempo pero aún se encuentra en edad de parecerlo. Es sensible, sentimental, cariñosa, de voz dulce, piel blanca que se ruboriza con facilidad -es posible que lo esté mientras lee esto- pelo oscuro, ojos oscuros, tristes por fuera pero con un brillo feliz en el interior que hay que buscar, finos labios sonrosados y sonrisa efímera.
Es íntima, interior, introvertida, elegante, eficaz en su trabajo recién estrenado y amable con la gente que la visita.
Ahora el caballero:
El Sr_Skyzos pertenece a mi generación -me quedo en esta por resistencia a pasar a otra- y tiene toda la pinta de pertenecer a ella: zapatillas, pantalón ancho y camisetas para disimular michelín, pelo corto despeinado para disimular cartón y gafas -estas las he visto-, la pinta de cualquier treintañero de serie de televisión.
Es mordaz, irónico, nervisoso, y seguro que manos paciente que su santo. Su santo tiene el cielo ganado y él bastante tiene con su santo que es bien guapo.
Hasta aquí el divertimento. Cualquier parecido con la realidad se debe al acierto de mi imaginación que pide perdón si ha ofendido y que se muestra dispuesta a eliminar aquello que no guste. Además espero que os divirtais haciendo lo mismo conmigo: intentaré reirme.
No tendría gracia hablar de kaplan pues lo conozco bastante antes de que visitara mi bitácora y fue él quien me presentó a X: él dice que es mi hermano mayor pero ejerce poco. Dani Hunting (http://www.danielalcazar.blog.com.es/) me dió a conocer a Tinúviel y ya nos conocemos desde antes de que él tuviera bitácora -yo le inicié-, es como mi hermano pequeño.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

No sé que decir. No me salen las palabras. Sólo puedo decir que siempre estaré aquí (en alusión a las bestias ausentes), que siempre me encontrarás. Para mí eres muy muy importante.


Un bacione fortissimo di Dani Hunting

X dijo...

Farei primeiro un breve repaso para logo meterlle man ao seu post de hoxe.
Tras ler o seu post “Evaluación” do 29 de xuño, decidira non volver a intervir (que si seguir lendo) no seu blog pois consideraba que quedara o suficientemente claro que os nosos comentarios eran algo non desexado que por educación non eliminaba. Pola contra, seguía a gozar das súas visitas no meu blog, onde será sempre ben recibido. Logo, mentres vostede despreocupado de todos nós gozaba do amor e deixaba o blog cerrado por vacacións, visiteino para puntualizar a Kaplan, que non a vostede, pero con este post de hoxe considérome de novo con dereito a participar.
O xogo que nos propón paréceme tan divertido como perigoso. Ou debería dicir que me parece divertido por perigoso? Ou é divertido porque alimenta os egos?
Tras ler o meu perfil realmente non sei se rir ou chorar. Creo que a miña xeración está a medio camiño entre a súa e a de Kaplan, mais non estou segura, e iso fai que un retrato que podería ter sido mesmo excesivamente amable coa miña persoa pase a se converter nunha caricatura cruel polo avellentamento prematuro da protagonista.
Tamén hai algunha cousa que non entendo ben, que é un matrimonio “recién terminado”?
Eu aínda vou e vostede xa me pon de volta (si, decididamente, chorar é o que procede).
As dúas últimas liñas do meu perfil recoñezo que son moi do meu agrado :)
Está ben, resignareime e asumirei o ton da imaxe que proxecto, pois iso é o importante, o outro son elementos variables ao noso redor.
E por último, lamento infinitamente a ausencia do perfil que máis me tería gustado ler.
Un saúdo, Fisiologus.

Sr_Skyzos dijo...

Me ha hecho mucha gracia mi radiografía, has acertado bastante: en la paciencia, en lo del pelo y, sobre todo, ¡me encanta lo de la camiseta para disimular el michelín, cuánta razón tienes!

El tuyo fue un descubrimiento casual y ha sido el de los más gratos de toda la blogosfera.

Me gusta leerlo porque me pone los pies en la tierra el tipo de reflexiones enmascaradas que haces. Sigue así.

Un abrazo.

Pd: Ya hablaré un día de lo que tengo yo que aguantar de Mi Santo. Y sí, a mí también me parece guapo.

fisiologus dijo...

esta no es la imagen que proyectais, es sólo la que imaginé cuando entrásteis por primera vez.

X dijo...

Querio fisiologus compráceme informalo de que somos da mesma xeración :)